ตอนนี้โดยที่ใม่ต้องอ่านข้อความข้างต้นชำอีกครั้ง ให้คุณ ตอบคำถามต่อไปนี้สักสองข้อเกี่ยวกับข้อความข้างต้น คำถาม แรกถามว่า มีกี่คนเหลืออยู่บนรถ หรือลงจากรถในการตอบครั้ง สุดท้าย คิดว่าคุณคงจะตอบได้ทันที และคำถามที่สองถามว่า รถเมล์จอดทั้งหมดกี่ครั้ง แน่นอนทีเดียวว่าหลายคนอาจจะตอบ คำถามที่สองนี้ไม่ได้จนต้องกลับไปอ่านข้อความและนับดูใหม่อีก ครั้งใช่หรือไม่ ลาเหตุที่ไม่สามารถจะตอบคำถามที่สองได้ทันที เป็นเพราะว่า หลังจากที่คุณได้อ่านข้อความนั้น คุณนึกถึงแต่ จำนวนผู้โดยสาร เชือกกระโดดลดความอ้วน คุณใส่ใจแต่จำนวนของคนที่ขึ้นและลงจากรถ คุณสนใจกับจำนวนของคนมากกว่าอย่างอื่น ซึ่งในระยะสั้นคุณ ต้องการที่จะรู้ หรือจดจำว่ามีผู้โดยสารอยู่บนรถเท่าใด เมื่อคุณ ไม่ได้คิดว่าจำนวนครั้งที่รถหยุดนั้นเป็นสิ่งสำคัญ ลิพิด คุณก็จะไม่ใส่ใจ กับมันมากนัก คุณจะไม่สนใจกับจำนวนครั้งที่รถหยุด นั่นเป็นสิง ที่ไม่ได้บันทึกอยู่ในจิตใจของคุณ และ คุณก็จำมันไม่ได้ อย่างไรก็ตามบางคนเมื่ออ่านข้อความจนจบอาจรู้สึกว่า กระโดดเพิ่มความสูง จำนวนครั้งที่รถหยุดเป็นเรื่องสำคัญ หรืออาจรู้สึกว่าจะถูกถาม เจาะจงในด้านนั้น และคุณก็แน่ใจในคำตอบของคำถามแรกด้วย แถมยังจดจำจำนวนครั้งที่รถหยุดได้อีก นั่นเป็นเพราะคุณสนใจ ในทกสิ่งของข้อความนั้น ก็ถือว่าเป็นเรื่องดี แต่คุณอย่าเพิ่งดีใจ ไป ถ้าจะถามคำถามคุณต่อว่า จากข้อความที่คุณอ่านมาข้างต้น ถามว่า คนขับรถชื่อว่าอะไรถ้าคุณตอบคำถามนี้ได้ มันเป็นอุบายของคำถามที่เกี่ยวยับ การสังเกตมากกว่าที่จะเป็นการทดสอบความจำ ถ้ามีการบอกคุณ ก่อนที่จะให้คุณอ่านข้อความเรื่องรถเมล์นั้นว่า จะมีการถามถึง ชื่อคนขับรถ คุณก็จะสนใจในชื่อ แล้วคณก็จะใส'ใจและจดจำมัน ถึงกระนั้นก็ตามมันเป็นเรื่องของคำถามที่เป็นอุบาย และ บางครั้งคุณอาจจะไม่ได้สังเกตพอที่จะตอบคำถามทั้งสองข้อนั้น ได้ ซึ่งมันก็เป็นเรื่องปกติในทำนองเดียวยับที่มักมายากลมืออาชีพ จำนวนมากใช้กันมานาน เรียกว่า “การฒียงเบนความสนใจ” การเบี่ยงเบนที่แท้จริงจะเป็น “เงื่อนไข” ที่ถูกรักษาอยู่เบื้องหลัง หรือกล่าวได้ว่ามันจะถูกปกปิดไว้ด้วยการเบี่ยงเบนอีกอย่างหนึ่ง สิ่งหนึ่งคือ ไม่มีอะไรเกี่ยวกับกลอุบาย แต่เป็นสิ่งที่คุณถูกชักจูงให้ เชื่อในการเบี่ยงเบนที่สำคัญมีสิ่งเบี่ยงเบนที่คุณจะลังเกตและจดจำ การทำงานอย่างหนึ่งของกลอบายก็คือ การเบียงเบนความ สนใจ นั่นทำให้คุณหลงกลอย่างสมบูรณ์ สำหรับทุกคน และเมื่อ อธิบายถึงกลอุบายของนักมายากล จะสร้างผลที่เหลือเชื่อมากจน แม้แต่ถ้านักมายากลเองได้ยินแล้วคงไม่เชื่อมัน เพียงเพราะว่า พวกเขาละทิ้งการเบี่ยงเบนที่สำคัญในการอธิบายของพวกเขา ด้านในของ “หีบกล” หรือกลอุบายทำงานอย่างเป็นกลไกด้วยตัว ของมันเอง นักมายากลจะใช้เวลาเพื่อให้ผู้ชมหลงกล ถ้ามันไม่ใช่ เพื่อศิลปะแห่ง “การเบี่ยงเบนความสนใจ”
เชือกกระโดด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น