เหตุการณ์แปลกดูจะมีความรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่ง หลังจากที่น้าเริ่มทำพื้นบานได้ประมาณ 3 วันอยู่ดีๆ เขาก็ช็อกหมด สติไป พวกเราจึงน้าน้าส่งโรงพยาบาล และพกการต่อเติมบ้านเอาไว้ ก่อน รอจนกว่าคุณน้าจะหายดีหลังจากที่คุณน้าออกมาจากโรงพยาบาลได้ 2-3 วัน คุณน้าก็ มาทำบ้านให้ฉันตามปกติ แต่ครั้งนี้การทำพื้นบ้านผ่านไปด้วยดี“เสร็จซะทีนะ อุปกรณ์ไล่นกราคาถูก เล่นเอาเกือบแย่แน่ะ” คุณน้าพูดกับแฟนฉัน “ขอบคุณมากนะครับ แล้วเรื่องเงินอีก 2 วัน ผมจะเคลียร์ ให้นะครับ” แฟนฉันบอกกับน้าเรื่องนั้นเรื่องเล็ก เออนี่! ทำบ้านเสร็จแล้วก็ทำบุญทำทาน ซะบ้าง จะไดใม่มีเรื่องอะไรแปลกๆ” คุณน้าเริ่มแนะนำอะไรบาง อย่างแฟนฉันรับปาก แต่ไม่เข้าใจว่าทำไมน้าต้องกำชับให้ทำบุญ บ้านด้วย เพราะอย่างไรเราก็ต้องทำบุญอยู่แล้ว เพื่อความเป็นสิริมงคลหลังจากนั้นประมาณ 1 เดือน การต่อเติมบ้านพร้อมตกแต่งก็ เป็นอันเสร็จเรียบร้อย ตอนแรกๆ ชั้นบนของบ้านจะใช้เป็นสำนักงาน ของบริษัทชั้วคราวด้วยเพราะที่เก่าค่อนข้างไกล เพื่อนอีก 3 คนก็ต้อง มาทำที่นี่ เพราะใกล้บ้านพวกมันกว่าออฟฟิศเก่าตอนนั้นฉันกับแฟนก็นอนที่บ้านนี้บ้างเป็นบางร้น แต่โต้เพื่อน ฉันคนหนึ่งอาสานอนต่างยามให้ฉันด้วย ฉันเห็นว่ามันดีเพราะโต้ก็จะI r องจ?งอา ถ TโหIน์หวแสยองทำอะไรให้พ่อแม่ภูมิใจบ้าง ซึ่งแม้ผมจะทำไม่ดีสักแค่ไหน พวกท่านก็ ไม่เคยว่าผมเลยสักคำชีวิตของผมไปได้สวย และน่าจะมีความสุขดี แต่ก็ต้องมีอุปสรรค จนได้ เมื่อวันหนึ่งที่ผมขับรถกลับจากอู่กลับบ้านบังเอิญมีรถขับปาด หน้าผม คงเป็นพวกวัย คลื่นกำจัดนกพิราบ รุ่นที่ชอบแข่งรถนั่นแหละ พอปาดเสร็จม้นก็จอด ตอนนั้นผมโมโหมาก จึงเปิดกระจกรถแล้วด้กเตือนมันออกไปแล้วก็ ขับต่อแต่เรื่องไม่ได้หยุดแค่นั้น เด็กกลุ่มนั้นขับรถตามผมมาแล้วชน ท้ายรถผม จนรถผมเสียหลักไหลลงข้างทาง จากนั้นพวกมันก็ลงจาก รถ ลากตัวผมออกมาจากรถ กระทืบผมซํ้าจนผมมารู้สึกตัวอีกทีก็นอน ให้นํ้าเกลืออยู่ที่โรงพยาบาลตอนนั้นผมรู้สึกชาไปทั้งตัว มือไม้สั่น ลืมตามาเห็นแม่มองหน้า ผมแล้วนํ้าตาท่านก็ไหล เชื้อไวรัสที่ร้ายกว่านั้นผมมารู้ว่าผมเสียขาไปข้างหนึ่ง เพราะได้รับการกดท้บจากรถและแรงคนที่รุมซ้อมจนต้องตัดขา ผม กลายเป็นคนพิการในท้นทืผมต้องออกจากโรงพยาบาลมาอยู่บ้านได้สักระยะ ผมก็แกเดิน แม่จัดแจงทำขาเทียมให้ผม และผมก็แกจนเริ่มคุ้นเคยกับมันมากขึ้น แม้ว่าจะไม่เหมือนเดิม แต่ก็ยังดีที่ผมยังมีลมหายใจที่จะอยู่เพื่อพ่อกับ แม่ของผมวันหนึ่งขณะที่ผมกำลังหัดเดินอยู่ ผมก็สะดุดโต๊ะล้มลงแล้ว สายตาของผมก็เหลือบไปเห็นสร้อยเส้นนั้น สร้อยเส้นที่ผมเอามาจาก คนที่พวกผมรุมซ้อม มันทำให้ผมคิดถึงสภาพของผมกับเด็กคนนั้น ขึ้นมาทันที86 1“เอ้ย! มีอะไรกันวะ ชุมนุมอะไรกันอยู่” ผมตะโกนถามมา แต่ไกล“ก็ไอ้ฅนที่เมื่อวานเรารุมตื้บ มีนตายว่ะ” เพื่อนผมคนหนึ่งบอก”“จริงเหรอวะ ไฟฟ้าไล่นก ทำไงดีล่ะ” จะทำไงก็ต้องรับผิดชอบร่วมกันสิ แล้วไอ้คนที่ซวยหนักก็คือไอ้คนที่เราตึ๋บไม่ใช่ไอวี ที่เราจะจัดการนะสิ” เพื่อนผมพูดต่อ“พ*ทยตวามว่ากระทืบคนผิดเหรอ!” ผมพูดด้วยความตกใจ “ก็เออดีวะ ไม่น่าโง่เลยมึง แค่นี้ก็ต้องให้อธิบายอีก” เพื่อน ผมพูดกวนประสาทผมอีกตอนนั้นผมรู้สึกสับสนมากไหนจะเรื่องสร้อยที่ผมเอามาอีกไหน จากการกระทืบคนผิดจนตายอีก ผมรู้สึกแย่มาก เที่ยวก็ไม่กล้าไป เรียน ก็เรียนไม่รู้เรื่อง
เครื่องไล่นก
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น